داستان کوتاه در دو سوی جهان (تحلیل و بررسی آثار مصطفی مستور و ریموند کاروِر با رویکرد تطبیقی)

امروزه ادبیات، به‏ویژه داستان کوتاه، را نوعی صنعت می‏دانند که قواعدی دارد و می‏توان با خواندن و کوشش زیاد آن را فرا گرفت. داستان کوتاه را می‏توان از نظر شخصیت‏ها، نوع بیان داستان، و کوتاهی و بلندی آن بررسی کرد یا با استفاده از ادبیاتِ نسبتاً نوپای تطبیقیِ «روابط و تأثیرات ادبی» عناصر مشترک داستان‏ها را در زبان‏های گوناگون کاوید. ریموند کارور و مصطفی مستور دو نویسندۀ بزرگی اند که در میان مخاطبان ادبیات داستانی به مقبولیت‏هایی دست یافته اند و با نگاه پدیدارشناسانه و برون‏گرایانه تصویرگر مفاهیم مشترک زندگی انسان‏ها همچون رنج، عشق، ترس، خیانت، و غیره اند. هدف از ارائۀ این مقاله، که به روش تحلیل تطبیقی انجام گرفته است، بررسی آثار دو نویسنده‏ای است که به علت تفاوت فرهنگی و اجتماعی و نیز وسعت نظر و عمق دید و زبان، اشتراکات و افتراقاتی دارند. این دو نویسنده با وجود خاستگاه‏های جغرافیایی، تاریخی، و فرهنگی‏ ـ ‏ اجتماعی متفاوت به یاری زبان مشترک داستان و بازنمایی هنرمندانۀ تحول شخصیت‏ها، بازگشت به خویشتن و رجعت به ریشه‏های معنا‏آفرین و روح‏نواز آدمی در روزگار غلبۀ ناباوری‏ها، انکار تردید، و تنهایی و بی‏پناهی توفیق یافتند که خالق داستان‏های کوتاه ماندگار باشند.